Sicko - Όταν η υγεία γίνεται εμπόριο

Προχθές το βράδυ πήγα να δω το καινούργιο ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μούρ «Sicko». Είχα διαβάσει αρκετά άρθρα και κριτικές όλο το καλοκαίρι και περίμενα να βγει στις αίθουσες. Όχι τόσο γιατί είχα ενθουσιαστεί με τις προηγούμενές του ταινίες, αλλά γιατί νιώθω ότι του το οφείλω από τον λόγο του στα Oscar το 2003 και την γνωστή του φράση «Δεν ντρέπεστε κύριε Μπους». Έχω δει τις προηγούμενες δύο ταινίες του και ομολογώ ότι μου άρεσαν, αλλά δεν νομίζω ότι έμαθα κάτι καινούργιο από αυτές. Αυτό που με ενθουσιάζει στα ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ είναι ο ίδιος ο Μουρ και όχι τόσο τα θέματα που διαπραγματεύεται. Νομίζω όμως, ότι τα θέματα που επιλέγει για τις ταινίες του μπορεί να είναι λίγο πολύ γνωστά στους Ευρωπαίους, αλλά έχω ακόμα αμφιβολίες για το κατά πόσον τα γνωρίζουν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι. Αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου είναι οι άφθονες δόσεις λαϊκισμού. Στην ταινία «Sicko» ο Μουρ βάζει στο μικροσκόπιο το αμερικάνικο σύστημα υγείας και το συγκρίνει με άλλα αναπτυγμένων χωρών. Το στυλ της ταινίας παραμένει ίδιο, με πρωταγωνιστικό ρόλο τον ίδιο τον Μουρ. Η ταινία είναι μακράν καλύτερη από τις προηγούμενες, περισσότερο «αντι-αμερικάνικη» και περισσότερο τεκμηριωμένη. Ο Μουρ αποδεικνύει ότι το σύστημα υγείας της Αμερικής είναι στα χέρια κερδοσκοπικών εταιριών, οι οποίες πράττουν ανεξέλεγκτα χωρίς να υπόκεινται σε ελέγχους και να υφίστανται επιπτώσεις. Η υγεία γίνεται ένα εμπόριο και οι εταιρίες ψάχνουν όλους τους πιθανούς τρόπους μεγιστοποίησης των κερδών τους. Οι γιατροί παίρνουν bonus γιατί αρνούνται σε ασθενείς να κάνουν εξετάσεις ή επεμβάσεις (χαρακτηρίζοντας τες περιττές). Βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων που πεθαίνουν γιατί η ασφαλιστική τους εταιρία δεν δικαιολογούσε επέμβαση αφαίρεσης όγκου, ανθρώπους να φαλιρίζουν γιατί έπαθαν έμφραγμα, ανθρώπους να κόβουν δύο δάκτυλά τους και να «κολλάνε» αυτό που είναι το πιο φτηνό και πολλές περιπτώσεις θανάτων, ατόμων που δεν είχαν ασφάλιση. Η ταινία είναι άκρως ενημερωτική για τα συστήματα υγείας και κοινωνικής περίθαλψης όχι μόνο της Αμερικής αλλά και χωρών όπως Κούβα, Καναδάς, Γαλλία κ.α. Νομίζω ότι αξίζει να την δείτε, ιδιαίτερα αν σας άρεσε κάποια από τις προηγούμενες δουλειές του Μουρ. Δυστυχώς σε αντίθεση με το Farenaheit 9/11 που παίζονταν σχεδόν σε όλους τους κινηματογράφους, το Sicko παίζετε στη Θεσσαλονίκη μόνο στο Ολύμπιον και στην Αθήνα σε λίγες αίθουσες.